#43 Van Vardzia naar Batumi

Snif snif… liet jij nou een windje? Nee hoor, wat je ruikt is onze huid na een uurtje badderen in een zwavelbad.

Na de intense klims en dalingen hebben we een rustdagje. En dit keer bekijken we geen twintig bezienswaardigheden, noch zetten we het op een zuipen. Thijs maakt kruiswoordpuzzels en we luisteren voor de zesde keer naar Enrique Englesias. De hotel eigenaar heeft schijnbaar 1 cd en vindt het prettig als ie dingen kan voorspellen.

Het bezoek aan het zwavelbad is een ervaring. We wandelen langs vervallen gebouwen tot we een gare schuur treffen. Voor 5 lari (€1,50) mogen we een duik nemen in het superwarme, enigzins zoute, naar zwavel riekende water.

Het is heerlijk. Alle spanning uit je lichaam verdwijnt.

De volgende dag scheuren we door een indrukwekkende bergpas naar beneden. Rechts van ons schieten torenhoge rotswanden voorbij terwijl links een rivier langzaam aangroeit.

De bergpas eindigt in Akhaltsikhe. Hier ligt een hysterische burcht. In 2012 is het bouwsel, daterend uit de 9e eeuw, volledig gerestaureerd. Het is een potpourri aan architectonische smaakjes.

We lopen van een Chinese tuin, door het Romaanse badhuis, naar de Perzische moskee. Verderop staat een Victoriaans tuinhuisje naast een Mexicaanse toren. Je moet wel eerst langs de Griekse galerij en het middeleeuwse (Europese) kerkje.

We besteden onze lunch in dit culturele pretpark. Gevoed en opgeladen zetten we onze reis voort.

We ontmoeten de Zwitsers op een idyllisch plekje langs het water. Om ons heen staan koeien te grazen. Net voor zonsondergang beweegt de hele meute zich naar het water. Eén voor één steken de loeiers over.

Het is prachtig wildkamperen. Een volle sterrenhemel, biertjes uit een vers getapt vat en zoute snacks. Beter dan een hotelletje langs de weg!

Het ontbijt is eveneens voortreffelijk. Echte koffie (ipv instant coffee), pannenkoekjes en havermout. Het is een stevig ontbijt. Dat kunnen we gebruiken. We moeten in 15km van 1200 naar 2000 meter hoogte klimmen.

De klim is onwaarschijnlijk mooi. De loofbomen maken plaats voor naaldbomen en eenmaal aan de top kijken we uit op een indrukwekkende vallei. Het is onverhard naar beneden. Als het halverwege begint te gieten schuilen we bij een guesthouse.

De lieftallige eigenaresse maakt een heerlijke (late) lunch voor ons klaar. En na vriendelijk door dringend te hebben gezegd ‘no sleep’ stappen we weer op de fiets.

Een tweede regenbui forceert ons te schuilen tussen de bouwvakkers. Onder het lekkende doek staan we redelijk droog én we krijgen zelfs nog een kopje thee!

Na nog een kleine (hele steile) klim ploffen we neer in hotel Mate.

De volgende ochtend vertrekken we om 7:30. De vaste gasten zitten al aan het bier als wij de afdaling inzetten.

Flink doortrappend en met enige tegenwind bereiken we Batumi. Onderweg wordt een veronderstelling bevestigd. Hooi-baal-transport is een zeer vitale business in Georgië. Veel buitenlandse partijen lijken dit te herkennen en hebben een flinke ‘pivot’ gemaakt in hun dienstverlening.

Zo heeft een Duits bureau de opmerkelijke stap van interieurontwerp naar droog-gras-verplaatsen gemaakt. Niet alleen ons buurland ging voor het gouden gras. Een Nederlandse groenteboer zag eveneens groeipotentie in de dode gewassen.

Geen van de buitenlandse partijen zag zichzelf genoodzaakt om van naam te veranderen. Hierdoor hoeven ze evenmin de belettering op transport busjes aan te passen. Stukadoor Friedhoff, Sprong Installatie Techniek, Groep Samen Sterker, Car Cleaning Waddinxveen en Piet Pallet maakten de sprong naar deze innovatieve en duurzame industrie.

We rijden een hectische, rommelige stad in. Nadat we een koe, verschillende bussen, een meefietsend straatschoffie en twee honden hebben ontweken, belanden we op de boulevard. De zwarte zee strekt zich uit tot de horizon.

Als we omdraaien zakt onze mond open van verbazing. Maar daarover de volgende keer meer. Voor nu oogjes dicht en snaveltjes toe.