Onze nieuwe vriend, Reenat, heeft vannacht niet geslapen. Tóch rijdt hij helemaal naar Shetpe om ons rond te leiden. Zijn vrouw en kinderen rijden mee. Wat een held!
Om 20:00 vertrekken we met een grote vier-wiel-aangedreven jeep. De zon gaat langzaam onder en de bergen kleuren rood-oranje. In de verte laten auto’s een spoor van stof achter. Het is prachtig!
Reenat rijdt ons naar de trots van de regio: de yurtberg. Deze ronde berg werd in het verleden vaak belegerd. Het verhaal gaat dat een verdedigende partij wekenlang wist te overleven tijdens een beleg. Ze maakten een diepe put van de top van de berg tot aan het grondwater!
Helaas kan Reenat ons de volgende dag niet vergezellen. Daarom stappen we vroeg op de fiets. Het is twee dagen naar de havenstad Kuryk. Daar zullen we woensdag de boot naar Baku nemen. Nog twee dagen Kazachstan. Tijd vliegt als het leuk is.
De volgende ochtend genieten we extra van het landschap. De frisse tegenwind geeft ons alle tijd om goed rond te kijken. Het landschap wordt steeds vlakker en de theehuizen staan steeds verder uit elkaar.
Na 98km zetten we de tent op. Een groepje paarden houdt de wacht. Het duurt niet lang of de viervoeters lopen in cirkeltjes om ons heen. Het is net ‘Lord of the Rings’ merkt Jake op. Ik vind het een beetje spannend. Gelukkig is de interesse er snel af en kunnen wij rustig onze spaghetti eten. Het levert wel mooie plaatjes op 🙂
Na een kleine 90km arriveren we bij Kuryk Port. Maar niet voordat we een klein lusje maken. Het lusje van Jeroen brengt ons bij een enorme vallei. Dit is het één van de diepste plekken van de wereld. Het laagste plekje van dit drooggevallen meer ligt op 130m onder zeeniveau. Het uitzicht op Karagiye Depressie was de extra kilometers meer dan waard.
Kuryk Port lijkt wel nieuw. Strakke wegen liggen langs gloednieuwe treinrails. Van dichterbij zijn de gebouwen al wat jaren ouder. Voor vertier moeten we hier zelf de slingers ophangen. We kijken wat Monty Python en doden de tijd met kaarten, bijslapen en douchen. Ons hoor je niet klagen in dit, door hekken en prikkeldraad omheinde, kuuroord.
Morgen misschien met de boot naar Baku! Nu, de beentjes omhoog en even helemaal niks 🙂
Marc van der Riet August 21, 2019
Kazachstan – parel! Hoe mooi zijn er de uitgestrekte vlaktes zijn. De stilte. Zonnestralen. De schittering ervan. Beelden die jullie vermoedelijk de rest van het leven meedragen. Op naar de Kaukasus! Ook geweldig! xM
deenmenno@gmail.com August 22, 2019 — Post Author
Ja! Het is zo bijzonder. Zo uitgestrekt en leeg. echt heel mooi. Maar ook heel afwisselend. we zien geen enkele dag hetzelfde. Dat lijkt op de foto’s wel anders… maarja. je kunt niet alles vastleggen 🙂