From Beijing to Utrecht

#16 Van Turpan naar oom Agent

Turpan

Uitgaan in Turpan… net als in andere steden is het moeilijk om een bar of club te vinden. Alleen grote steden hebben een club. Deze zijn vaak zo duur (30¥ voor een biertje) dat daar alleen (hele) rijke mensen komen.

In Turpan bezoeken we de Apple Club. Op de vierde verdieping van een aftans gebouw staat een man voor een groot LED scherm. Hij zingt (niet onverdienstelijk) een lied terwijl Nederland-Argentinië 2014 op het scherm wordt getoond.

Her en der zitten groepjes met enorme hoeveelheden drank op tafel. Nieuwe gasten nemen kratjes bier mee van de bar. Je krijgt blijkbaar staffelkorting. Wij houden het bij drie biertjes.

Er is geen contact tussen de groepen. Zelfs niet als er wordt gedanst op een populair nummer. De zanger draagt dan vocaal bij aan de feestvreugde.

Het is reuze interessant allemaal, maar na een paar biertjes houden we het voor gezien. Morgen de stad bekijken.

Warm!

Turpan ligt op het laagste punt in China. Hierdoor is de stad heet! Het wordt hier gemakkelijk 50 graden celcius. We prijzen onszelf gelukkig. Het is maar 24 graden. Volgende week wordt het 37 graden!

Turpan staat ook bekend om haar druiven. Dat zien we buiten de stad. Hier fietsen we langs uitgestrekte wijngaarden. In de stad zelf merken we er weinig van. De ‘grape bar’ is onvindbaar en we worden nooit aangespoord om wijn te bestellen.

De Bazaar

Zelfs op de enorme Bazaar zien we weinig terug van de druivenhandel. Wel kun je er verrukkelijk eten! Op de bazaar staan talloze keukentjes zij aan zij. Iedere keuken heeft een aantal tafels en maakt haar eigen gerecht. Het is er een drukte van belang.

Gezinnen en vrouwen gebruiken hier hun lunch. De dames zijn heel mooi gekleed. Ze dragen glinsterende jurken, prachtige hoofddoeken en zijn mooi opgemaakt. Veel kleurrijker dan Nederlanders 🙂

controle

Het bezoek aan de Bazaar is ook onze eerste kennismaking met politiecontrole. Een soort stadswacht houdt de wacht bij een poortje. We moeten ons bij iedere ingang legitimeren en overal wordt onze tas gecheckt.

Het is onduidelijk wanneer je wel en wanneer je geen controle hebt. Maar je kunt ze verwachten bij grote telecomshops, hotels, banken, restaurants, de bioscoop, parken (waar je in een opgeblazen cilinder op het water mag spelen!!!), scenic spots en ga maar door.

Witte saus

We besluiten de dag in een kipburgerbar. Hier vragen mayonaise bij de friet (ja… lekker Hollandsch). Er is geen mayo. Maar op de burger gaat een witte saus. Deze blijkt een prima substituut.

We vragen wat extra witte saus (2x). Blijkbaar denkt de keuken dat we dat op de burger smeren. Want onze tweede kipburger druipt van de witte saus 😀 De volgende morgen is de wc geduldig 😉

Van Turpan naar Toksun.

We bezoeken wederom een échte eeuwenoude stad. Net buiten Turpan ligt een ruïne op een klif. De stad heeft nooit stadsmuren hoeven bouwen omdat de stijle berg al voldoende bescherming bood.

Deze natuurlijke verdedigingsmuur weerhoudt Ghengis Khan niet om de stad, met haar 7000 inwoners, te verwoesten. Na de achtste eeuw is er weinig van de stad over. Toch geeft de ruïne een idee hoe groot en mooi de stad was.

Een échte eeuwenoude stad

Ik vind het toch een beetje gek. Ghengis Khan verwoest een stad van 1000 jaar oud. Roeit de bevolking uit. Maar wordt nu geëerd als redder. Buiten de stad staat zelfs een beeld van de ‘beste’ man.

Wind met een grote K van…

We fietsen door. Op naar het westen. Onderweg naar de trein was er stevige wind, maar vandaag waait het nog harder! Het waait zo hard, dat we afstappen. We móeten wel lopen, anders worden we omgeblazen!

Bij de politie post hijgen we uit. Een beambte wil ons helpen. Ze regelt een pick-up truck. Twee vriendelijke mannen laden onze fietsen in de achterbak. 20 minuten later rijden we onze tussenstop binnen. ‘Morgen is de wind minder’ belooft de bijrijder.

Dankbaar nemen we afscheid en checken in bij het hotel. Morgen weer een gekke etappe. De route door de bergen is dicht gesneeuwd dus we moeten waarschijnlijk een stukje met de bus.

Van Toksun naar de politie

Hoe we de nacht doorbrengen bij oom agent wordt zometeen duidelijk. Eerst klimmen we Toksun uit. De bus hebben we niet genomen. Het ieniemienie stukje snelweg was snel voorbij. We rijden door een enorme bergpas. Aan weerszijden steken donkere bergen boven ons uit. Het is indrukwekkend!

Minder indrukwekkend is de modderige rivier die naast ons stroomt. Ook de vele bouwputten onderweg zijn eigenlijk niet noemenswaardig. Noch is de scenic spot iets om over naar huis te schrijven.

Hotels in dit dorp bieden niet de juiste faciliteiten

We willen eindigen in een dorpje maar mogen van de politie hier niet overnachten. Iets verderop mag het ook niet. Dus we plakken nog eens 50km aan onze 75km klim.

Vol in de wind en op de band gevolgd door een politieauto komen we bijna op onze eindbestemming aan. Echter, de weg is opgebroken. Hierdoor kan de politie niet met ons meerijden. Dit zorgt voor de nodige onrust. Er wordt flink heen en weer gebeld met de baas. We moeten door naar Urumqi!

Het is 21:30, we hebben 140km tegen de wind in geklommen en het wordt donker. We kunnen echt niet nog 35km aan onze reis plakken. Dus Jeroen blijft opties verkennen.

‘Kunnen we onze matrassen niet in het politiekantoor neerleggen?’ vraagt Jeroen. De agent lijkt weinig verrast en 10 minuten later arriveren we bij het politiekantoor.

Op het kantoor moeten we onze tassen uitpakken. Eigenlijk best een keer goed om eens te zien hoe onmeuglich veel onnodige zooi we iedere dag meeslepen. Ook worden onze foto’s bekeken. Ik wis een filmpje van een politieauto en de soldaten in Beijing worden van mijn camera verwijderd.

We worden in het wachtershuisje gestopt. Hier liggen twee matrasje voor ons op een stenen vloer. Ik vind het allemaal geniaal! Zo zien we een keer de binnenkant van een Chinees politiekantoor. Wie kan dat nou zeggen?

Morgen gaan we Urumiqi, Jeroen ligt naast me, zoekend naar een hotelkamer met een groot scherm. We moeten Eurovision natuurlijk wel goed kunnen zien!

Next Post

Previous Post

Leave a Reply

© 2024 From Beijing to Utrecht

Theme by Anders Norén

%d bloggers like this: